Met infraroodpanelen van Maxxinno kan de transitie naar gasloos verwarmen veel sneller en goedkoper verlopen dan met de warmtepomp. Dat stelt bedenker en uitvinder Wim van Elk. Maar door goedkope namaak heeft infraroodverwarming het imago gekregen van bijverwarming. Zeer onterecht, benadrukt Van Elk, omdat stralingswarmte wordt opgeslagen in huis.
Er zijn twee momenten die Wim van Elk noemt als we hem vragen hoe hij op idee van het infraroodpaneel is gekomen. ‘Mijn vriendin en ik zaten op een terras’, vertelt hij. ‘En toen had je al van die infraroodterrasverwarmingen. Als je daar onder zit, dan is dat lekker warm. Maar schuif je een meter op, dan zit je in de kou.’ Het tweede moment was bij een verjaardag, niet veel later. ‘Er kwam een slinger naar beneden en ik ging op een stoel staan om hem weer op te hangen. Daar boven bij het plafond was het zowat 40 graden, terwijl het beneden maar 21 graden was. Dat is niet efficiënt, dacht ik. Dat is verspilde warmte, die vaak ook nog eens wordt afgezogen door de ventilatie. Je moet warmte dus van boven naar beneden sturen!’
Mensen met verstand
Die twee momenten lieten bij Wim de hersens kraken en hij sloeg aan het filosoferen. ‘Mijn ervaring op die trap deed me weer terugdenken aan het infrarood op het terras. Maar ik dacht ook aan de zon, die de aarde ook met straling verwarmt. En als in de zomer de zon naar binnen schijnt, dan warmt het huis behoorlijk op. Die warmte gaat in je huis zitten, die krijg je er niet zomaar weer uit door het raam open te zetten. Als ik dat effect nou ook eens in de winter kon bereiken, zou dat veel schelen.’
Het was toen 1994, de tijd van de zure regen en het gat in de ozonlaag, dus de duurzame gedachte deed opgeld. ‘Verwarmen was ook toen al de grootste verbruiker, dus ik vond dat ik de mogelijkheden moest gaan onderzoeken’, gaat Wim verder. Hij zocht contact met twee gepensioneerde ingenieurs die voor hem de mogelijkheden gingen onderzoeken. ‘Ik ben geen techneut, en dan moet je er mensen bijhalen die er wel verstand van hebben’, geeft hij aan.
Het zwarte gebied
Het was voor Wim natuurlijk duidelijk dat niemand een rode lamp in zijn huis wilde, dus het moest anders opgelost worden. ‘We kwamen uiteindelijk uit op een frequentie van 10.000 nanometer, dat is het zwarte gebied’, vertelt hij. ‘Een frequentie van 0 op het spectrum is wit, en dat loopt dan naar geel, oranje, rood, paars naar zwart, en dat is 10.000 NM. Dat is het gezondste deel van het spectrum.’
Samen met de ingenieurs begon Wim vervolgens met de productontwikkeling, dat hij financierde met eigen geld. Er werd een prototype gemaakt. ‘We wilden een product dat zo min mogelijk volume had. En dat werd mogelijk met een bepaalde coating op glas, waardoor de frequentie van 10.000 onder een hoek van 170 graden over de ruimte werd verdeeld. Zo gaat de warmte overal heen in de kamer en kun je met één paneel wel 40 vierkante meter verwarmen tot elke gewenste temperatuur.’
Het aansturen van de warmte
Het idee en de uitwerking van Wim bleken een gouden greep, vertelt hij. ‘De frequentie botst op materiaal in de ruimte en daarmee worden de objecten verwarmd. Een deel van die warmte wordt opgeslagen en een deel wordt ook weer losgelaten. En tegelijk gaat het verwarmen op serene wijze. Dat wil zeggen dat je gerust onder het paneel kunt gaan zitten zonder dat je er last van krijgt.’
De volgende stap was het aansturen van die verwarming. Bestaande thermostaten waren daar niet geschikt voor, vond Wim. ‘Die zijn gemaakt voor convectieverwarming, en daarom wijken ze altijd een paar graden af. Wij kwamen uit op een thermostaat met een PID-regelaar, waaraan we wat kleine aanpassingen hebben gedaan. Als je de verwarming nu aanzet, dan schiet hij direct naar 1300 Watt. Maar als de ruimte na een half uur op temperatuur is, dan gaat hij terug naar de stand-by-stand van 3 Watt. Wijkt de temperatuur 0,3 graden af, dan verwarmt hij bij op 100 Watt of zelfs 50 Watt. Het is een vrij modulerend systeem. Het heeft niet alleen een aan- en uitstand, zoals andere verwarmingssystemen. Dat zorgt ervoor dat er bij ons systeem geen koudebruggen ontstaan.’
Bovendien, zo geeft Wim aan, hoe langer je verwarmt, des te meer warmte je opslaat in de materie en hoe minder het systeem hoeft bij te springen. ‘Wij verwarmen ons hele bedrijf er natuurlijk mee, en daar staat de temperatuur altijd op 23 graden. Dat is misschien wat overdreven, maar je wilt dat klanten altijd een aangename temperatuur ervaren, ook als ze zelf gewend zijn de thermostaat wat hoger te zetten. Maar om 5 uur sluiten we en dan zetten we de temperatuur naar 19 graden. Als ik dan om half 11 op de thermostaat kijk, dan is het er nog steeds 21 tot 22 graden. Zo goed wordt die warmte opgeslagen in de ruimte.’
Tegenwerking en goedkope namaak
Dat hij een goed product maakt met zijn bedrijf Maxxinno, blijkt volgens Wim ook uit het feit dat hij sinds een jaar of 15 geconfronteerd wordt met goedkope Chinese namaak. ‘Dat zijn panelen die lijken op die van ons, maar waarin gewoon een gloeidraadje verwerkt zit of een vloerverwarmingsmatje. Maar dat heet dan wel infraroodverwarming. En zoeken mensen naar infraroodverwarming, dan komen ze bij een rare Chinees terecht. Dat spul werkt natuurlijk lang niet zo goed, en de ervaringen die mensen daarmee hebben, hebben wel effect op wat mensen denken over infraroodverwarming. Terwijl ik in 25 jaar nog nooit een klacht van een klant heb gehad. De term infraroodverwarming heb ik nota bene zelf heb bedacht, maar dat is mijn grootste fout geweest.’
Tot slot wijst Wim Elk op tegenwerking vanuit de branche. ‘Ik wil graag een energielabel. Daarvoor heb ik al acht keer contact opgenomen, maar ze geven reen reactie.’ Ook de installatiebranche zit niet te wachten op het product van Wim, denkt hij. ‘We zijn een serieuze concurrent van de warmtepomp, dat wordt ons niet in dank afgenomen.’
